-
1 coniveo
co-nīveo, nīvī (nīxī), —, ēre [одного корня с nicto ]1) закрываться ( claustra conīventia AG); смыкаться ( oculi somno conivent C)2)altero oculo c. C — закрыть один глазб) мигать (c. somno C; ad tonitrua et fulgura Su); щуриться (contra comminationem aliquam PM; ad prope admota PM)quasi c. Lcr — как бы жмуриться, т. е. (о солнце и луне) затмеваться3) смотреть сквозь пальцы, быть снисходительным (in re aliqua, in hominum sceleribus C)4) закрывать глаза (на что-л.), проглядеть, быть невнимательным, не обратить вниманияpleraque, nisi coniveamus, in oculos incurrunt Q — если только мы внимательны, многое бросается в глаза -
2 coniveo
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-niveo), nīvī od. nīxī, ēre, (vgl. nictare, nictus), sich zusammenneigen = sich schließen, I) im allg.: claustra mobilia coniventia vicissim et resurgentia, Gell. 17, 11, 4: quae (cava intus ventris ac stomachi vacua et hiantia) ubi aut cibo complentur aut inanitate diutinā contrahuntur et conivent, Gell. 16, 3. § 3: coniventibus ad regulam lineis, Apul. de deo Socr. prol. p. 105 H. (p. 2, 17 G.). – II) insbes., v. den Augen, sich schließen, u. prägn. v. den Menschen, die Augen (im Schlafe, vor dem Lichte, aus Furcht) schließen, -zudrücken, -zumachen, -zutun (s. Ruhnken Suet. Caes. 67), A) eig.: a) v. den Augen, oculis somno coniventibus, Cic.: cum gravis ingenti conivere pupula somno, Calv. fr. – coniventes (erblindeten) illi oculi abavi tui (Appii Claudii), Cic. de har. resp. 18, 38. – b) v. Menschen, absol., Plaut., Cic. u.a. (u. so coniventem somno consopiri sempiterno, Cic.): c. paululum, Apul.: contra comminationem aliquam, Plin.: ad minima tonitrua et fulgura, Suet. – m. Abl., altero oculo, Cic.: somno, Turpil. fr. u. Cic.: zugl. m. Acc. resp., nam non conivi oculos ego deinde sopore, Ninn. Crass. fr. b. Prisc. 9, 42: ciliis alterna (abwechselnd) conivens, Apul. met. 10, 17. – u. von Kurzsichtigen, die Augen etwas zudrücken, blinzeln (um schärfer zu sehen), Plin. 11, 144. – poet. v. Sonne u. Mond, wenn sie sich verfinstern, quasi conivent, Lucr. 5, 775. – B) übtr.: 1) im allg.: animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, Gell.: certa sunt pleraque et, nisi coniveamus (wenn wir nur nicht schlummern, unsere Augen dafür verschließen), in oculos incurrunt, Quint.: iura interquiescere paululum et conivere (schlafen ein), Gell. – 2) insbes., bei Versehen od. Vergehen ein Auge zudrücken = Nachsicht haben od. üben, durch die Finger sehen, nachsehen, consulibus si non adiuvantibus, at coniventibus certe, Cic.: multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret interdum, Cic.: vae, nisi conives..., an prohibes, Pers. – m. in (bei) u. Abl., sed haec ipsa concedo; quibusdam etiam in rebus coniveo, Cic.: cur interdum in hominum sceleribus maximis conivetis? Cic.: qui in tot tantisque sceleribus conivebant, Cic.: desertorum ac seditiosorum et inquisitor et punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis), Suet. – / Infin. Präs. nach der 3. Konjug., conivĕre, Calv. fr. 11 M. ( bei Prisc. 9, 43). – Perf. conivi, Ninn. Crass. fr. bei Prisc. 9, 23. Apul. met. 4, 25 u. 11, 3 E.: conixi, Turpil. com. 173.
-
3 coniveo
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-niveo), nīvī od. nīxī, ēre, (vgl. nictare, nictus), sich zusammenneigen = sich schließen, I) im allg.: claustra mobilia coniventia vicissim et resurgentia, Gell. 17, 11, 4: quae (cava intus ventris ac stomachi vacua et hiantia) ubi aut cibo complentur aut inanitate diutinā contrahuntur et conivent, Gell. 16, 3. § 3: coniventibus ad regulam lineis, Apul. de deo Socr. prol. p. 105 H. (p. 2, 17 G.). – II) insbes., v. den Augen, sich schließen, u. prägn. v. den Menschen, die Augen (im Schlafe, vor dem Lichte, aus Furcht) schließen, -zudrücken, -zumachen, - zutun (s. Ruhnken Suet. Caes. 67), A) eig.: a) v. den Augen, oculis somno coniventibus, Cic.: cum gravis ingenti conivere pupula somno, Calv. fr. – coniventes (erblindeten) illi oculi abavi tui (Appii Claudii), Cic. de har. resp. 18, 38. – b) v. Menschen, absol., Plaut., Cic. u.a. (u. so coniventem somno consopiri sempiterno, Cic.): c. paululum, Apul.: contra comminationem aliquam, Plin.: ad minima tonitrua et fulgura, Suet. – m. Abl., altero oculo, Cic.: somno, Turpil. fr. u. Cic.: zugl. m. Acc. resp., nam non conivi oculos ego deinde sopore, Ninn. Crass. fr. b. Prisc. 9, 42: ciliis alterna (abwechselnd) conivens, Apul. met. 10, 17. – u. von Kurzsichtigen, die Augen etwas zudrücken, blinzeln (um schärfer zu sehen), Plin. 11,————144. – poet. v. Sonne u. Mond, wenn sie sich verfinstern, quasi conivent, Lucr. 5, 775. – B) übtr.: 1) im allg.: animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, Gell.: certa sunt pleraque et, nisi coniveamus (wenn wir nur nicht schlummern, unsere Augen dafür verschließen), in oculos incurrunt, Quint.: iura interquiescere paululum et conivere (schlafen ein), Gell. – 2) insbes., bei Versehen od. Vergehen ein Auge zudrücken = Nachsicht haben od. üben, durch die Finger sehen, nachsehen, consulibus si non adiuvantibus, at coniventibus certe, Cic.: multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret interdum, Cic.: vae, nisi conives..., an prohibes, Pers. – m. in (bei) u. Abl., sed haec ipsa concedo; quibusdam etiam in rebus coniveo, Cic.: cur interdum in hominum sceleribus maximis conivetis? Cic.: qui in tot tantisque sceleribus conivebant, Cic.: desertorum ac seditiosorum et inquisitor et punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis), Suet. – ⇒ Infin. Präs. nach der 3. Konjug., conivĕre, Calv. fr. 11 M. ( bei Prisc. 9, 43). – Perf. conivi, Ninn. Crass. fr. bei Prisc. 9, 23. Apul. met. 4, 25 u. 11, 3 E.: conixi, Turpil. com. 173. -
4 coniveo
cō-nīvĕo (less correctly con-nī-vĕo; cf. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.), nīvi (Cassius ap. Prisc. p. 866 P.; cf. Prob. II. p. 1482 ib.) or nixi (Turp. ap. Prisc. p. 866 P.;I.perh. also connipsi, connipseram,
App. M. 11, p. 146 Hildebr. Min.), 2 (access. form of inf. conivĕre, Calvus ap. Prisc. l. l.), v. n. [niveo, kindr. with nico and nicto], to close or shut. *In gen.:II.cava ventris ac stomachi inanitate diutinā contrahuntur et conivent,
Gell. 16, 3, 3.—More freq.,Esp., to close or shut the eyes (in sleep, from the light, from fear, etc.), to blink; or of the eyes, to close, shut, to half close when heavy with sleep (class. in prose and poetry).A.Lit.: dum ego conixi somno, hic sibi prospexit vigilans virginem, Turp. l. l.; so Cic. Tusc. 1, 49, 117; Tac. A. 16, 5:* 2.coniventes illi oculi abavi tui,
Cic. Har. Resp. 18, 38:conivent solemque pavent agnoscere visu,
Sil. 7, 729; cf. Plin. 10, 3, 3, § 10:ad tonitrua et fulgura,
Suet. Calig. 51:contra conminationem aliquam (gladiatores),
Plin. 11, 37, 54, § 144.—With acc. Gr.:nam non conivi oculos ego deinde sopore, Cassius, l. l.: (oculis) somno coniventibus,
Cic. N. D. 2, 57, 143; Col. 10, 259.—Poet., transf., of the sun and moon, to be darkened, obscured, eclipsed, Lucr. 5, 776.—B.Trop.1.In gen., to be dull, drowsy, or languid:2.certa sunt enim pleraque et nisi coniveamus, in oculos incurrunt,
Quint. 10, 3, 16:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret,
Cic. Cael. 17, 41:animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, nusquam aciem suam flectens, etc.,
Gell. 13, 27, 4; cf. id. 2, 2, 9.—(Like our phrase to wink at.) To leave an error or crime unnoticed or uncensured, to overlook, connive at, wink at, etc.:haec ipsa concedo: quibusdam etiam in rebus coniveo,
Cic. Phil. 1, 7, 18:pro di immortales! cur interdum in hominum sceleribus maxumis aut conivetis aut... poenas in diem reservetis?
id. Cael. 24, 59:qui ob eam causam in tot tantisque sceleribus conivebant,
id. Har. Resp. 24, 52; id. Agr. 2, 28, 77;Fragm. ap. Prob. II. p. 1482 P.: seditiosorum punitor acerrimus, conivebat in ceteris,
Suet. Caes. 67; Pers. 6, 50. -
5 conniveo
cō-nīvĕo (less correctly con-nī-vĕo; cf. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.), nīvi (Cassius ap. Prisc. p. 866 P.; cf. Prob. II. p. 1482 ib.) or nixi (Turp. ap. Prisc. p. 866 P.;I.perh. also connipsi, connipseram,
App. M. 11, p. 146 Hildebr. Min.), 2 (access. form of inf. conivĕre, Calvus ap. Prisc. l. l.), v. n. [niveo, kindr. with nico and nicto], to close or shut. *In gen.:II.cava ventris ac stomachi inanitate diutinā contrahuntur et conivent,
Gell. 16, 3, 3.—More freq.,Esp., to close or shut the eyes (in sleep, from the light, from fear, etc.), to blink; or of the eyes, to close, shut, to half close when heavy with sleep (class. in prose and poetry).A.Lit.: dum ego conixi somno, hic sibi prospexit vigilans virginem, Turp. l. l.; so Cic. Tusc. 1, 49, 117; Tac. A. 16, 5:* 2.coniventes illi oculi abavi tui,
Cic. Har. Resp. 18, 38:conivent solemque pavent agnoscere visu,
Sil. 7, 729; cf. Plin. 10, 3, 3, § 10:ad tonitrua et fulgura,
Suet. Calig. 51:contra conminationem aliquam (gladiatores),
Plin. 11, 37, 54, § 144.—With acc. Gr.:nam non conivi oculos ego deinde sopore, Cassius, l. l.: (oculis) somno coniventibus,
Cic. N. D. 2, 57, 143; Col. 10, 259.—Poet., transf., of the sun and moon, to be darkened, obscured, eclipsed, Lucr. 5, 776.—B.Trop.1.In gen., to be dull, drowsy, or languid:2.certa sunt enim pleraque et nisi coniveamus, in oculos incurrunt,
Quint. 10, 3, 16:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita virtus coniveret,
Cic. Cael. 17, 41:animus atque mens viri prudentis in sollicitis numquam conivens, nusquam aciem suam flectens, etc.,
Gell. 13, 27, 4; cf. id. 2, 2, 9.—(Like our phrase to wink at.) To leave an error or crime unnoticed or uncensured, to overlook, connive at, wink at, etc.:haec ipsa concedo: quibusdam etiam in rebus coniveo,
Cic. Phil. 1, 7, 18:pro di immortales! cur interdum in hominum sceleribus maxumis aut conivetis aut... poenas in diem reservetis?
id. Cael. 24, 59:qui ob eam causam in tot tantisque sceleribus conivebant,
id. Har. Resp. 24, 52; id. Agr. 2, 28, 77;Fragm. ap. Prob. II. p. 1482 P.: seditiosorum punitor acerrimus, conivebat in ceteris,
Suet. Caes. 67; Pers. 6, 50.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский